AW: To romantyczna historia, bo zaczyna się w momencie, w którym poznałam mojego chłopaka, Antoniego Bielawskiego. Jak ja ukończył Akademię Sztuk Pięknych na tym samym kierunku. Łączyło nas więcej, choćby data urodzin, upodobanie do staroci i fascynacja światem estetyki. Gdy zaczynaliśmy się spotykać Antonii pracował jako scenograf i rozpoczynał roczny kurs jubilerski. Często wymyślałam dla niego projekty na zajęcia. W pewnym momencie uznaliśmy, że ta współpraca świetnie się nam układa i że warto byłoby ją rozwinąć. Zrezygnowałam wtedy ze stałej pracy i postawiłam wszystko na
jedną kartę. W środku pandemii założyliśmy Maar – biżuteryjny projekt z literami naszych imion zamkniętymi w słowie kojarzącym się z wodą, która od początku miała być motywem przewijającym się w naszych wspólnych kolekcjach i podróżach.

AW: Na pewno duże, organiczne i eklektyczne. Odpowiada to mojemu stylowi, który jest płynny i zmienny. Lubię zderzać różne światy, miksować tendencje. Jednego dnia jestem bardziej romantyczna, kolejnego grunge’owa, wpadam też w fazy. Przez jakiś czas kompulsywnie kupuję i noszę błękit z motywem delfinów, potem wielkie pikowane kurtki, puchowe i patchworkowe. Ostatnio polubiłam odcienie flanu, karmelu i czekolady oraz wielkie marynarki połączone z dżinsami i parą motocyklowych butów. Czego bym akurat nie nosiła, zawsze wpisuje się w to nasza biżuteria z dużymi kamieniami. Słyniemy z tych niebieskich, ja natomiast odważnie mieszam je z innymi odcieniami. Nie jestem fanką konceptu szafy kapsułowej, choć kilka jej flagowych elementów można u mnie znaleźć. Ubrania to dla mnie raczej platforma do eksperymentów i estetycznych przyjemności. Pozwalają mi się bawić fakturami, kolorami, wykrzywiać kanony. Podobne mam podejście do gotowania i podawania jedzenia czy układania kwietnych bukietów, które stanowią ważny element mojego wnętrza i codzienności.

AW: Ciągle się bodźcuję. Pasjami chodzę do galerii sztuki, przeglądam albumy o przyrodzie i dizajnie, podróżuję, często na krótko i spontanicznie, raczej do miast, bo tam można zobaczyć w krótkim czasie najwięcej. Potrafię polecieć do Kopenhagi na 14 godzin, żeby zajrzeć do butiku z lampami, zobaczyć projekty lad w nowootwartej restauracji, wystawę czy wnętrze butikowego hotelu. Co tydzień bywam na targach staroci w różnych miejscach w Polsce i za granicą – to jeden z pierwszych punktów, których szukam na mapie miejsc, co których planuję podróż. Nie zawsze chodzi o zakupy. Z takich wycieczek powstają obszerne dokumentacje fotograficzne, które gdzieś we mnie siedzą – przypominają o tym jak różne formy i charaktery mogą mieć przedmioty. Korzystam z tej świadomości potencjału, choć nigdy wprost. Wolę szukać niż powielać, w tym znajduję przyjemność. Innym źródłem inspiracji jest dla mnie natura, nawet ta prozaiczna, jak akwarelowy melanż nieba, idealny błękit wody czy struktura kwiatu anturium. Czasem to widziana z okna Warszawa, czasem
Podlasie, czasem egzotyczne daleko.

AW: Ciągle gdzieś biegnę. Moja praca jest bardzo dynamiczna. W pracy nie tylko projektuję, ale też tworzę treści do mediów społecznościowych, buduję scenografie na targi, sesje zdjęciowe i do partnerskich butików, montuję krótkie animacje, nadaję paczki, odpowiadam na wiadomości klientów. To długa lista przerywana ciągłymi wycieczkami do urzędu probierczego. W tym codziennym biegu cenię wygodę i rzeczy, które nie tylko cieszą oko kolorem i formą, ale też dostosowują się do mojej prędkości zarówno funkcjonalnie jak i estetycznie.